W niedzielę w Warszawie uroczysty pogrzeb Żołnierzy Wyklętych

22 bohaterów walczących o wolną Polskę, zamordowanych przez władze komunistyczne w mokotowskim więzieniu, zostanie pochowanych na „Łączce” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie. Uroczystość pogrzebowa odbędzie się 22 września 2019 roku. Rozpocznie ją Msza św. w Katedrze Polowej Wojska Polskiego pod przewodnictwem Biskupa Polowego Wojska Polskiego.

Po przejęciu władzy przez komunistów w powojennej Polsce, przy wsparciu wojsk sowieckich, władza ludowa rozpoczęła budowanie aparatu represji, którego celem było utrzymanie rządów, a także likwidacja politycznej i zbrojnej opozycji. Sprawnej eliminacji domniemanych i rzeczywistych wrogów systemu miało służyć także opresyjne prawo, które przewidywało karę śmierci w kilkudziesięciu przypadkach. Nierzadko stanowiło ono nie tyle wyznacznik norm życia społecznego, lecz instrument przy pomocy którego likwidowano przeciwników systemu. W latach 1946-54 zapadło w Polsce kilka tysięcy wyroków śmierci, z których większość wykonano. Szacuje się, że łączna liczba straconych, zabitych w walce i zakatowanych w śledztwie sięga ok. 50 tys. osób. Cechą charakterystyczną dokonywanych mordów było ukrywanie ciał ofiar w nieznanych miejscach przez lata miejscach.

W wyniku prac Instytutu Pamięci Narodowej w kwaterze „Ł” i „ŁII” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie w latach 2012-2017 ujawniono szczątki ok. 300 osób. Do tej pory udało się zidentyfikować 71 nich. Poprzednia uroczystość pogrzebowa, podczas której pożegnano 35 zidentyfikowanych ofiar odbyła się 27 września 2015 roku.

Program uroczystości:

Katedra Polowa Wojska Polskiego, ul. Długa 13

12.30 - Wystawienie trumien przed prezbiterium
12.40 - 12.50 - Przybycie gości i delegacji, wystawienie wieńców, wprowadzenie pocztów sztandarowych
13.00 - Wprowadzenie pocztu sztandarowego Wojska Polskiego

13.00 - Msza Święta

13.45 - Wyprowadzenie pocztu sztandarowego Wojska Polskiego i pozostałych pocztów sztandarowych
14.00 - 14.30 - Przejazd karawanów z asystą na Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Cmentarz Wojskowy na Powązkach, ul. Powązkowska 43/45

14.30 - Wystawienie wojskowej asysty honorowej i orkiestry wojskowej
15.00 - 15.15 - Przybycie uczestników uroczystości
- zgromadzenie na placu przed domem przedpogrzebowym
- utworzenie konduktu pogrzebowego
- przejście konduktu pogrzebowego do Panteonu – Mauzoleum Żołnierzy Wyklętych-Niezłomnych

15.30 - Rozpoczęcie II części uroczystości pogrzebowych
- odegranie Hymnu Państwowego, wystąpienia przedstawicieli władz i instytucji
- ceremonia złożenia trumien w Panteonie – Mauzoleum Żołnierzy Wyklętych-Niezłomnych

16.20 - Apel pamięci, salwa honorowa
16.30 - Składanie wieńców przez delegacje
17.00 - Odprowadzenie wojskowej asysty honorowej, zakończenie uroczystości.

22 września 2019 roku zostaną pochowani: 

płk Bronisław Chajęcki, ps. „Boryna” (1902 – 1953) - żołnierz Wojska Polskiego i Armii Krajowej, kawaler Orderu Virtuti Militari i Krzyża Walecznych (trzykrotnie). Urodził się 15 grudnia 1902 r. w Warszawie. Od 1917 r. aktywnie działał w harcerstwie, zdobywając w 1929 r. stopień harcmistrza. W 1920 r. zgłosił się na ochotnika do wojska i został przydzielony do batalionu harcerskiego w Pucku. We wrześniu 1939 r. był zastępcą Komisarza Cywilnego przy Dowództwie Obrony Warszawy i jednocześnie zastępcą Prezydenta Warszawy na Pradze. Od października 1939 r. rozpoczął działalność konspiracyjną. W 1942 r. objął funkcję komendanta podziemnego Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa w Warszawie. Z ramienia władz miasta włączył się również w pomoc przy ratowaniu Żydów. Walczył w powstaniu warszawskim. W marcu 1945 r. zgłosił się do Wojska Polskiego. Zdemobilizowany 9 maja 1946 r., pracował jako urzędnik, a następnie nauczyciel w Pruszkowie. Zatrzymany 11 listopada 1948 r., został fałszywie oskarżony o współpracę z okupantem oraz likwidowanie działaczy lewicowych i skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 5 stycznia 1953 r.  Szczątki płk. Bronisława Chajęckiego zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

Ignacy Długołęcki, ps. „Jerzy” (1928-1949) - żołnierz Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Urodził się 30 lipca 1928 r. w Starej Wsi w powiecie ostrołęckim. W sierpniu 1947 r. wstąpił do oddziału Narodowego Zjednoczenia Wojskowego Witolda Boruckiego „Dęba”. Brał udział w akcjach zbrojnych na posterunki MO oraz wymierzonych przeciwko funkcjonariuszom UB na terenie północnego Mazowsza. W lipcu 1948 r. w trakcie starcia z oddziałem wojska w okolicy wsi Jaciążek został postrzelony i aresztowany. Został skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 5 marca 1949 r. Szczątki Ignacego Długołęckiego zostały odnalezione w 2012 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

ppłk Stefan Długołęcki (1906-1948) - żołnierz Wojska Polskiego. Urodził się 21 lipca 1906 r. w Montrealu. Po powrocie do Polski rozpoczął naukę w gimnazjum w Płońsku, a następnie studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Działał w Związku Strzeleckim, w którym pełnił funkcję komendanta placówki w Działdowie. 30 sierpnia 1939 r. został zmobilizowany i rozpoczął służbę w kwaterze głównej Armii „Poznań”, a następnie brał udział w obronie Warszawy. 28 września dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do stycznia 1945 r. W maju 1945 r. został powołany do służby w Wojsku Polskim. Aresztowany 15 lutego 1948 r. został fałszywie oskarżony o sabotaż oraz niegospodarność i skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 14 grudnia 1948 r. Szczątki Stefana Długołęckiego zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

Czesław Duma, ps. „Nieznany” (1925-1949) - żołnierz Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Urodził się 14 października 1925 r. w Jeziórku w powiecie tarnobrzeskim. W styczniu 1947 r. wstąpił do oddziału Bolesława Szyszki ps. „Klon” podlegającego Komendzie XVI Okręgu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Po zreorganizowaniu struktury okręgu przez Józefa Kozłowskiego ps. „Las” Czesław Duma został w lutym 1948 r. zastępcą komendanta Komendy Powiatowej „Płomień I”- Henryka Pyśka ps. „Dąb II”. Obszar jej działania obejmował powiaty przasnyski oraz ostrołęcki. 10 sierpnia 1948 r. Czesław Duma został zatrzymany i skazany na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na sesji wyjazdowej w Chorzelach. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 11 lutego 1949 r. Szczątki Czesława Dumy zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

ppor. Czesław Gałązka, ps. „ Mróz”, „Bystry” (1924-1949) - żołnierz Armii Krajowej i Narodowych Sił Zbrojnych. Urodził się 24 lipca 1924 r. w Grodzisku w powiecie mińskim.  W czerwcu 1941 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej i pozostawał w strukturach podziemnych aż do aresztowania w kwietniu 1944 r. Osadzono go w niemieckim obozie koncentracyjnym Gross-Rosen. Do Warszawy powrócił w maju 1945 r. W grudniu 1947 r. stanął na czele Organizacji Podziemnej Stronnictwa Narodowego. W marcu 1948 r. dołączył wraz z organizacją do oddziału Narodowych Sił Zbrojnych działającego na terenie powiatu mińskiego pod dowództwem por. Zygmunta Jezierskiego ps. „Orzeł”. Jako zastępca dowódcy brał udział w akcjach zbrojnych przeciwko funkcjonariuszom aparatu bezpieczeństwa. 3 czerwca 1948 r. oddział „Orła” został rozbity w Grodzisku – Kolonii k. Mrozów. Wśród aresztowanych znalazł się Czesław Gałązka. Został skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 14 maja 1949 r. Szczątki Czesława Gałązki zostały odnalezione w 2012 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

ppor. Stefan Górski, ps. „Brzeg”, „Zdrój” (1922-1948) - żołnierz Wojska Polskiego i Armii Krajowej, cichociemny, Kawaler Orderu Virtuti Militari. Urodził się 27 kwietnia 1922 roku w Poznaniu. Przed wojną należał do harcerstwa. We wrześniu 1939 roku działał w harcerskich służbach pomocniczych. Po klęsce przedostał się do Francji i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Po kapitulacji Francji trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie pełnił służbę w 1 Dywizji Strzelców. Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu z zakresu działań dywersyjnych został zaprzysiężony i skierowany do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi. Na teren Polski został zrzucony z 16 na 17 kwietnia 1944 r. Przydzielono go do Kedywu Okręgu AK Łódź, gdzie pełnił funkcje dowódcze. W 1945 r. ujawnił się. Podjął studia oraz uprawiał lekkoatletykę w barwach Klubu Sportowego „Warta Poznań”, zostając w 1946 r. mistrzem Polski w sztafecie 3x1000 m. Aresztowany 22 listopada 1947 r. został skazany na karę śmierci pod fałszywym zarzutem szpiegostwa na rzecz wywiadu angielskiego. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 25 września 1948 roku. Szczątki Stefana Górskiego zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

por. Roman Groński, ps. „Żbik”, „Andrzej Szumski” (1926-1949) - żołnierz Armii Krajowej i Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, Kawaler Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Urodził się 28 lutego 1926 w Kraśniku. Od listopada 1943 r. ukrywał się, aby uniknąć wywiezienia na roboty przymusowe do Niemiec. W marcu 1944 r. wstąpił do oddziału Armii Krajowej Hieronima Dekutowskiego „Zapory”. Walczył w czasie akcji „Burza”. Po wkroczeniu Armii Czerwonej za zgodą dowódcy wrócił do rodzinnego Kraśnika, jednak od lipca 1945 r. znów znalazł się w oddziale „Zapory”. Brał udział w wielu akcjach zbrojnych oddziału przeciw komunistycznemu aparatowi bezpieczeństwa, od czerwca 1946 r. dowodził patrolem żandarmerii, zwalczając pospolity bandytyzm. Został zatrzymany 16 września 1947 r. w Nysie próbując przedostać się na Zachód z mjr. Dekutowskim „Zaporą” i skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 7 marca 1949 r. Szczątki Romana Grońskiego zostały odnalezione w 2012 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

por. Zygmunt Jezierski, ps. „Jastrząb”, „Orzeł” (1925-1949) - żołnierz Armii Krajowej i Narodowych Sił Zbrojnych. Urodził się 27 lipca 1925 r. w Mrozach w powiecie mińskim. W roku 1944 wstąpił do Narodowych Sił Zbrojnych. W styczniu 1945 r. został powołany do służby w wojsku, skąd zdezerterował i wstąpił do oddziału Armii Krajowej Tadeusza Kalinowskiego, ps. „Bicz”. Od jesieni 1945 r. walczył w oddziale NSZ Zdzisława Wiewiórskiego, ps. „Wis”. Od marca 1948 r. dowodził własnym oddziałem NSZ, który przeprowadził wiele akcji przeciwko funkcjonariuszom resortu bezpieczeństwa. 3 czerwca 1948 r. oddział „Orła” został okrążony i rozbity przez grupę operacyjną żołnierzy KBW oraz funkcjonariuszy UB i MO. Rannemu w rękę Zygmuntowi Jezierskiemu udało się wydostać z zasadzki i ukrywał się na terenie powiatu mińskiego oraz w Sulejówku. Zatrzymany 19 stycznia 1949 r. w Łodzi, został skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 27 sierpnia 1949 r. Szczątki Zygmunta Jezierskiego zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

ppor. Jan Kaim, ps. „ Filip”, „Wiktor” (1912-1949) - żołnierz Narodowej Organizacji Wojskowej i Armii Krajowej. Urodził się 17 września 1912 r. w Starosiedlicach. W latach 1932-1934 pełnił służbę wojskową, następnie rozpoczął naukę na Politechnice Lwowskiej. Przewodniczył Towarzystwu Bratniej Pomocy Studentów „Bratniak” oraz działał w Młodzieży Wszechpolskiej.  W wojnie obronnej walczył w bitwie pod Kockiem w Samodzielnej Grupie Operacyjnej gen. Franciszka Kleeberga. 7 października dostał się do niewoli, z której po kilku dniach zbiegł. W listopadzie 1939 r. wstąpił do Organizacji Wojskowej Stronnictwa Narodowego. 20 maja 1944 r. został aresztowany przez Gestapo i osadzony na Pawiaku, a następnie w obozach Gross-Rosen, Mauthausen. Po powrocie do kraju nawiązał kontakty z Zarządem Głównym Stronnictwa Narodowego i został kurierem do władz RP na uchodźstwie. Zatrzymano go 24 listopada 1947 r. w Szczecinie. W trakcie śledztwa poddany niezwykle brutalnym torturom, zyskał wśród więźniów miano „męczennika Mokotowa”. Skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 18 lipca 1949 r. Szczątki ppor. Jana Kaima zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

por. Czesław Kania, ps. „Nałęcz”, „Witold”, „Wyrwa” (1909-1949) - żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Urodził się 19 marca 1909 r. w Lipnikach w powiecie ostrołęckim. W latach 1931–1932 odbył służbę wojskową. W lutym 1944 r. wstąpił do oddziału Narodowych Sił Zbrojnych działającego w powiecie ostrołęckim. Pełnił funkcję dowódcy kompanii. Po zakończeniu wojny pozostał w konspiracji. Walczył w działającym w rejonie gmin Kadzidło, Łyse i Myszyniec zgrupowaniu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Od lipca 1947 r. był członkiem Komendy XVI Warszawskiego Okręgu NZW, gdzie odpowiadał za wywiad i propagandę. Schwytany 25 czerwca 1948 r. w obławie na Komendę Okręgu w lasach w rejonie wsi Gleba, w gminie Kadzidło. Skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 12 sierpnia 1949 r. Szczątki Czesława Kani zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

Jan Kmiołek, ps. „Wir”, „Fala”, „Mazurek” (1919-1952) - żołnierz Armii Krajowej,  Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, Kawaler Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Urodził się 23 lutego 1919 r. w Rząśniku w powiecie wyszkowskim. Jesienią 1941 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej w obwodzie Pułtusk. Po zakończeniu okupacji niemieckiej kontynuował działalność konspiracyjną w Obwodzie Ostrów Mazowiecka Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, a od 1948 r. w XV Okręgu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Brał udział m.in. w akcji na więzienie w Pułtusku, w wyniku której uwolniono ponad 70 więźniów. W lipcu 1949 r. rozpoczął samodzielne dowodzenie oddziałem operującym na terenie północnego Mazowsza. W latach 1947 – 1951 oddział Jana Kmiołka przeprowadził ok. 100 akcji zbrojnych. Został aresztowany 27 sierpnia 1951 r. w Katowicach i skazany na 28-krotną karę śmierci.  Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 7 sierpnia 1952 r. Szczątki Jana Kmiołka zostały odnalezione w 2016 roku przez zespół IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

Stanisław Konczyński, ps. „Kunda”, „Stary” (1914-1950) - żołnierz Armii Krajowej oraz Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Urodził się 6 stycznia 1914 r. w Księtem w powiecie rypińskim. W lipcu 1944 r. wstąpił do oddziału AK działającego na terenie powiatu sierpeckiego. Po zakończeniu wojny pełnił służbę w Wojsku Polskim. Zdemobilizowany w listop

Źródło: poszukiwania.ipn.gov.pl