Grób Nieznanego Żołnierza w Warszawie ma 95 lat

Artykuł
Uroczystości - 95 lat Grobu Nieznanego Żołnierza
https://kombatanci.gov.pl/

W poniedziałek, 2 listopada równo 95 lat od odsłonięcia Grobu Nieznanego - miejsca upamiętniającego wszystkich, którzy polegli w walce o wolność i niepodległość Ojczyzny - na placu marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie odbyły się uroczystości upamiętniające to historyczne wydarzenie.

Ze względu na panującą pandemię tegoroczne uroczystości były skromne i ograniczyły się do ceremonii złożenia wieńców na płycie Grobu Nieznanego Żołnierza przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jana Józefa Kasprzyka i dowódcę Garnizonu Warszawa gen. dyw. Roberta Głąba w asyście żołnierzy Pułku Reprezentacyjnego Wojska Polskiego.

- Dzisiaj w Dzień Zaduszny oddajemy hołd nieznanemu żołnierzowi i w ten sam sposób symbolicznie wszystkim tym, którzy zostali zamordowani lub zginęli w obronie Ojczyzny i tych wszystkich wartości, które są najświętsze dla każdego Polaka - przede wszystkim tej wartości, jaką jest niepodległość Rzeczypospolitej. Ta trudna sytuacja epidemiczna, która nas wszystkich dotknęła, nie zwalnia nas z obowiązku pamięci. Pamięci o tych wszystkich, którzy zginęli po to, abyśmy byli wolni, aby Polska była niepodległa i suwerenna. 

Następnie, minister Kasprzyk złożył wiązankę kwiatów pod tablicą znajdującą się na ścianie budynku Dowództwa Garnizonu Warszawa, poświęconą pamięci Jadwigi Zarugiewiczowej – symbolicznej matki Nieznanego Żołnierza. To ona 29 października 1925 r. dokonała wyboru ciała jednego z trzech bezimiennych obrońców Lwowa celem pochowania go w grobowcu pod arkadami Pałacu Saskiego w Warszawie.

Podczas uroczystości przed Dowództwem Garnizonu Warszawa minister Jan Kasprzyk zaprezentował strategiczną grę planszową „Zadwórze 1920”, wydaną dzięki współpracy Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych i Fundacji Ormiańskiej – Armenian Foundation z okazji 100. rocznicy boju pod Zadwórzem, w którym w walce z bolszewikami zginął najstarszy syn Jadwigi Zarugiewiczowej, Konstanty. Bitwa ta, do której doszło 17 sierpnia 1920 r. ponad 30 km na wschód od Lwowa, była jednym z najważniejszych i najdramatyczniejszych starć w wojnie polsko-bolszewickiej. W nierównej walce z wielokrotnie liczniejszymi wojskami Siemiona Budionnego zginęło 318 młodych lwowian  niemal wszyscy żołnierze polskiego batalionu  przez co bywa nazywana "polskimi Termopilami". 

Źródło: https://kombatanci.gov.pl/

Komentarze
Zobacz także
Nasze programy