Kornel Morawiecki otrzymał w niedzielę nagrodę "Drzwi do Wolności" podczas gali finałowej na XI Festiwalu Filmowym "Niepokorni Niezłomni Wyklęci" w Gdyni. Jak mówił dyrektor festiwalu Arkadiusz Gołębiewski, te drzwi Kornel Morawiecki „dla nas wszystkich wyłamał”.
– Niewątpliwie był osobą niepokorną, niezwykle odważną. Był mocnym charakterem, swoją postawą potrafił zainspirować innych. Mimo, że osobiście nie należałem do Solidarności Walczącej, przyjaźnię się z wieloma osobami, które tam należały. Widzę, jaki potencjał, przejęły po swoim liderze – rozpoczął Gołębiewski.
Przypomniał współpracę ze śp. Kornelem Morawieckim podczas realizacji zdjęć do jednej ze swoich produkcji. – Pamiętam jak z otwartością opowiadał, był otwarty, nie szedł na kompromisy. To postać niezwykła, przyjaciel naszego festiwalu. Wszystko co robił, robił na całość – tłumaczył.
Odnosząc się do uhonorowania marszałka seniora nagrodą „Drzwi do Wolności”, wskazał że „on je wyłamał dla nas”. – Jesteśmy szczęśliwi, że zdążyliśmy przekazać to na ręce Andrzeja Kołodzieja i poseł Małgorzaty Zwiercan. Cieszę się, że na ostatnich akordach swojego życia został uhonorowany przez władze państwowe. Było to dla nas sporym zobowiązaniem. Spieszmy się opowiadać, dokumentować i honorować. Ci nasi bohaterowie na to zasługują – podsumował.
Wyróżnieniem "Drzwi do Wolności" pośmiertnie uhonorowano także m.in. św. Urszulę Ledóchowską (1865-1939) - znaną z poświęcenia dla innych, zwłaszcza dla dzieci, założycielkę Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego (urszulanek szarych) oraz 89-letni Marian Całko - działacz powojennej konspiracyjnej grupy harcerskiej "Młoda Polska", od 1950 r. więzień polityczny, m.in. w znanym z bardzo trudnych warunków obozie w Jaworznie.
Biografia Kornela Morawieckiego
Kornel Morawiecki urodził się w 1941 roku w Warszawie. Polski polityk i fizyk, założyciel i przewodniczący "Solidarności Walczącej", organizacji walczącej o odzyskanie niepodległości.
W buncie studentów Marzec ‘68 sprzeciwił się ówczesnej władzy. Współpracował z opozycją demokratyczną we Wrocławiu, pełnił rolę redaktora drugoobiegowego "Biuletynu Dolnośląskiego". Po 1980 roku był działaczem "Solidarności" we Wrocławiu, po wybuchu stanu wojennego działał w ukryciu.
Na czele "Solidarności Walczącej" stanął w 1982 roku. Organizacja stałą się jedną z najbardziej zakonspirowanych. Wydawała w podziemiu około 100 tytułów gazet i czasopism, organizowała audycje radiowe i manifestacje.
Ukrywał się najdłużej spośród wszystkich działaczy - aresztowano go dopiero w listopadzie 1987 roku i zmuszono do wyjazdu za granicę. Po kilku miesiącach potajemnie wrócił do kraju. Krytykował rozmowy Okrągłego Stołu, wzywał do bojkotu kontraktowych wyborów 4 czerwca 1989.
Po 1990 roku stanął na czele Partii Wolności, krytykującej brak rozliczeń z komunizmem czy braku lustracji.
W 2010 roku startował w wyborach prezydenckich, w 2015 roku został posłem, kandydując z list Kukiz'15. W 2016 roku odszedł z formacji i założył ugrupowanie Wolni i Solidarni.
27 września 2019 roku odznaczony Orderem Orła Białego w uznaniu znamienitych zasług na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za wybitne osiągnięcia w działalności publicznej i państwowej.
W wyborach parlamentarnych w 2019 roku był kandydatem PiS w wyborach do Senatu z okręgu podlaskiego.
Źródło: Telewizja Republika
1714042346.jpg)
1713881437.jpg)
1713885141.jpg)
