Stan epidemii pozwala na pewne decyzje, podejmowane przez ministra lub wojewodę. Na czym mogą polegać? Ustawodawca wymienia kilka punktów, a wśród nich m.in..

  • czasowe ograniczenie określonego sposobu przemieszczania się,
  • czasowe ograniczenie lub zakaz obrotu i używania określonych przedmiotów lub produktów spożywczych,
  • czasowe ograniczenie funkcjonowania określonych instytucji lub zakładów pracy,
  • zakaz organizowania widowisk i innych zgromadzeń ludności,
  • obowiązek wykonania określonych zabiegów sanitarnych, jeżeli wykonanie ich wiąże się z funkcjonowaniem określonych obiektów produkcyjnych, usługowych, handlowych lub innych obiektów,
  • nakaz udostępnienia nieruchomości, lokali, terenów i dostarczenia środków transportu do działań przeciwepidemicznych przewidzianych planami przeciwepidemicznymi,
  • obowiązek przeprowadzenia szczepień ochronnych

Jeśli stan epidemii przybierze rozmiary i charakter przekraczający możliwości działania organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, Rada Ministrów może określić zagrożony obszar oraz serię dodatkowych rozwiązań takich jak:

  • ograniczenie czasowe określonych zakresów działalności przedsiębiorców
  • czasową reglamentację zaopatrzenie w określone artykuły
  • obowiązek poddania się badaniom lekarskim
  • obowiązek poddania się kwarantannie, miejsce kwarantanny oraz wprowadzić zakaz opuszczania miejsca kwarantanny
  • czasowe ograniczenie korzystania z lokali lub terenów 
  • zakaz opuszczania "strefy zero" przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie
  • nakaz określonego sposobu poruszania się
  • nakaz lub zakaz przebywanie w określonych miejscach

Dodatkowo do pracy przy zwalczaniu epidemii mogą zostać skierowane osoby wykonujące zawody medyczne, osoby, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych oraz pracownicy podmiotów leczniczych. Mogą zostać do tego skierowanie również inne osoby "jeśli ich skierowane jest uzasadnione aktualnymi potrzebami podmiotów kierujących zwalczaniem epidemii".

Skierowanie do pracy nie podlegają osoby, które nie ukończyły 18 lat lub ukończyły 60 lat, kobiety w ciąży, osoby wychowujące dzieci do lat 18, osoby z orzeczoną niezdolnością do pracy (także częściową), inwalidzi, osoby chore przewlekle, posłowie, senatorowie oraz osoby uwzględnione w ustawie o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.