Był jednym z ostatnich żołnierzy Kedywu AK. Podczas okupacji niemieckiej Likiernik brał udział w wielu akcjach przeciwko Niemcom, walczył w Powstaniu Warszawskim, był kawalerem Orderu Virtuti Militari. Zmarł w wieku 94 lat.
Owieść Romana Bratnego „Kolumbowie. Rocznik 20, to spisane wojenne doświadczenia Stanisława Likiernika. One właśnie złożyły się na literacką postać, która dała nazwę całemu pokoleniu, legendzie Polski Walczącej.
W Garwolinie, w 1923 r. urodził się Stanisław Likiernik, „Staszek”, „Stach”, „Machabeusz”. Ojciec był rotmistrzem kawalerii. Mieszkał w Konstancinie i Warszawie. W czasie okupacji był w grupie żoliborskich przyjaciół, stanowiących trzon Kedywu Kolegium A .
Brał udział w wysadzaniu pociągów i innych akcjach sabotażowych a także w słynnych „Na Panienkę”, „Na Durfelda”,w wykonaniu wyroków na konfidentach. Podczas powstania Warszawskiego walczył na Starym Mieście ,Woli i Czerniakowie. Był kilkakrotnie ranny. jego odwaga graniczyła z szaleństwem i brawurą.
Po wojnie wyemigrował do Francji, gdzie ukończył Instytut Nauk Politycznych. Założył rodzinę i rozpoczął prace. Był szczęśliwy, ale tęsknił za Polską, którą często odwiedzał.
Stanisław Likiernik w 2007 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2011 r. otrzymał awans na stopień podpułkownika i z rąk prezydenta otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polski. W książce „Diabelne szczęście czy palec Boży?”opisał swoje wspomnienia z czasu okupacji i Powstania Warszawskiego. Likiernik będzie pochowany w Panteonie Żołnierzy Polski Walczącej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Źródło: TVP Info
1713466971.png)
1713466449.png)
