4 sierpnia 1944 roku w Powstaniu Warszawskim zginął poeta Krzysztof Kamil Baczyński, harcmistrz Szarych Szeregów, żołnierz batalionu „Parasol”. Był wybitnym poetą czasu wojny, podchorążym, żołnierzem Armii Krajowej, jednym z przedstawicieli pokolenia Kolumbów.
Literaturoznawca Eliza Kiepura powiedziała Polskiemu Radiu, że poezja Krzysztofa Kamila Baczyńskiego jest wyrazem sprzeciwu wobec zła, które niesie wojna.
– Jego poezja jest zapisem człowieka, który mierzy się z grozą okupacji i wojny i szuka uniwersalnych znaczeń, które mogą ocalić to co ważne – podkreśla Kiepura.
Zwraca uwagę, że wierszu „Autobiografia” Krzysztof Kamil Baczyński broni prawa do życia zagrożonego wojną, usiłuje bronić nienaruszalności życia i prawa do istnienia każdego człowieka bez względu na narodowość.
Eliza Kiepura zauważa, że w swoich wierszach Baczyński pokazywał jak wojna może demoralizować ludzi, opisywał „co się dzieje z człowiekiem w momencie przekraczania sakralnej granicy prawa do życia”.
Krzysztof Kamil Baczyński, pseudonim Jan Bugaj, urodził się 22 stycznia 1921 roku w Warszawie. Poezją fascynował się już w okresie szkolnym. W czasie okupacji niemieckiej pracował przy redakcji podziemnych pism – „Płomienie” i „Droga”, publikował wiersze w prasie i wydawnictwach konspiracyjnych. W 1942 roku poślubił Barbarę Drapczyńską.
Od 1943 roku studiował filologię polską na tajnych kompletach, należał do Harcerskich Grup Szturmowych AK. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy (krypt. „Agrykola”). Był sekcyjnym w 2. plutonie „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”, od lipca 1943 zastępcą dowódcy 3. plutonu 3. kompanii batalionu „Parasol”.
Zginął od kuli niemieckiego snajpera na Placu Teatralnym 4 sierpnia 1944 roku, w czwartym dniu Powstania Warszawskiego. 24 sierpnia w powstaniu zginęła jego żona - Barbara Drapczyńska.
29 lipca Prezydent Andrzej Duda odznaczył Krzysztofa Kamila Baczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Źródło: IAR
1713885141.jpg)
1713881437.jpg)
